Zwendel in Cuba
In 2000 wordt de opvolger van Als in een droom, het revolutionaire Robbedoes en Kwabbernoot album
van scenarist Tome (Philippe Vandevelde) en tekenaar Janry (Jean-Richard
Geurts), aangekondigd. In het vijftiende Robbedoes-avontuur van het duo zou de
piccolo naar Cuba trekken, waar hij en Kwabbernoot het terug zouden opnemen
tegen Zwendel, die sinds het optreden van zijn nazaat in De terugkeer van Z (1986) in de vergetelhoek is beland. Maar de
polemiek rond Als in een droom, het
grote succes van hun spin-offreeks De kleine Robbe en de dood van Philippe
Vandooren, hoofdredacteur van het magazine en voorstander van de wilde plannen
van het duo, doen de acht afgewerkte platen die Janry tussen 1999 en
2002 tekent in een lade verdwijnen.
Tot in 2004 blijven Tome en Janry zeggen dat ze het avontuur zullen afmaken. Niet veel later verschijnt na zes jaar stilte echter Parijs onder de Seine, een nieuw avontuur door scenarist Jean-David Morvan en tekenaar José Luis Munuera. Rekening houdende met de negatieve ervaringen uit hun begindagen, toen zij als een van maar liefst drie teams aan Robbedoes werkten (naast Nic en Raoul Cauvin enerzijds en Yves Chaland anderzijds), besluiten Tome en Janry uiteindelijk het avontuur niet te publiceren, ook niet in de nevenreeks Een verhaal van Robbedoes en Kwabbernoot door… Ironisch genoeg brengt het nieuwe team, aangevuld met oude rot Yann, in 2008 het vijftigste album uit de reeks uit, met de veelzeggende titel Terug naar Z.
In januari van datzelfde jaar worden twee platen uit Spirou à Cuba getoond tijdens een expo in de Brusselse galerij Petits papiers. Lange tijd leek het er op dat dat alles was wat de fans van dit verhaal ooit zouden zien - tot de verschijning in 2011 van Robbedoes nummer 3839, een “come back” uitgave waarin een aantal strips uit het verleden een eenmalig heroptreden maakten. De acht afgwerkte en zelfs ingekleurde platen werden hertiteld tot Zwendel in Cuba, waarschijnlijk aangezien Zwendel voorkomt op vijf bladzijden en Robbedoes en Kwabbernoot op amper drie. Er stond ook een interview in het tijdschrift met scenarist Tome die door Hugues Dayez aan de tand werd gevoeld over het afgebroken avontuur.
Dit verhaal volgt op Als in een droom, een album dat in 1998 een keerpunt voor de serie was, met een toon en een grafische stijl die naar het semi-realistische neigden.
Al van toen we de serie overnamen in 1981 hebben Janry en ik geprobeerd om geleidelijk aan nieuwe elementen aan te dragen - zoals Franquin zelf waarschijnlijk ook gedaan zou hebben - door bijvoorbeeld Robbedoes naar bestaande plaatsen te sturen in plaats van naar de denkbeeldige bestemmingen uit het verleden: New York, Moskou… En toen het jaar 2000 dichterbij kwam, hebben we een werkdocument opgesteld met de vraag ‘hoe kunnen we de serie updaten zonder een oppervlakkige of ‘cosmetische’ facelift?’
Philippe Vandooren, hoofdredacteur en redactiedirecteur bij Dupuis, die van in het begin een soort mentor voor ons was, luisterde met grote interesse naar mijn idee voor het scenario van Als in een droom. Het was een idee dat een beetje afweek van het gebruikelijke, aangezien ik een soort kloon van Robbedoes opvoerde. Het verhaal werd verteld vanuit het standpunt van de kloon terwijl dat voor de lezer niet zo duidelijk was. We gebruikten een donkerdere toon, wat een andere grafische stijl vroeg dan de humoristische avonturen. An Janry was klaar om die uitdaging aan te gaan.
Die koersverandering werd mede veroorzaakt door het succes van De kleine Robbe.
Inderdaad! De kleine Robbe vond snel fans bij de lezers en wel zoveel dat de verkoop van de spin-off reeks uiteindelijk groter was dan die van de oorspronkelijke Robbedoes en Kwabbernoot serie. Maar creatief zaten we vast. Als vertellers van twee belangrijke reeksen moesten we een consequente tijdslijn hanteren: aangezien Robbedoes een volwassene was in de tegenwoordige tijd moest de jeugd van de kleine Robbe wel het verleden oproepen. Nu, vastzitten in de nostalgische retrosfeer van De kleine Robbe hielp ook niet bepaald: zo konden we geen grappen maken over het leven dat de kinderen van nu hebben, met gadgets, videospelletjes enzoverder. Dus beslisten we om De kleine Robbe in het heden te situeren en dus Robbedoes en Kwabbernoot in d enabije toekomst, wat ons toeliet om verhalen te verzinnen gebaseerd op science fiction en futuristische technologieën.
Je voelt onmiddellijk dat Zwendel in dit nieuw avontuur nog veel dreigender geworden is: hij is niet meer de ‘komische schurk’.
Dat kwam door de serieuzere toon die we aan de serie wilden geven. In deze context betekende dat de karakters van de personages harder maken. Zwendel was origineel een mix van de thrillerelementen van Greg en de eigenzinnigheid van Franquin. En aangezien we de spanning in de avonturen van Robbedoes en Kwabbernoot wilden benadrukken was het nodig om een conflict te creëeren met een erg gevaarlijke schurk.
Jullie zijn aanhangers van Alfred Hitchcock, die zei “Hoe geslaagder de schurk, hoe geslaagder de film!”
Absoluut! En in deze aflevering bereidt Zwendel de verovering van Cuba en enkele nabijgelegen eilanden voor om hen om te bouwen tot privégevangenissen waar gevangenen hun leven op het spel zetten door echte gladiatoren in virtuele spelletjes te worden. Dat kan natuurlijk dankzij zijn genie voor elektronica en zijn brandende ambitie om de neuronen van de mensen te controleren, om van de mensheid gehoorzame slaven te maken van zijn ‘spelletjesmatrix’…
Een lafhartig plan! Maar waarom hebben jullie het verhaal niet afgemaakt?
Omwille van verschillende redenen. Ten eerste viel in juli 2000 met de dood van Philip Vandooren de belangrijkste steun weg die we hadden om Robbedoes en Kwabbernoot in deze richting te doen evolueren. Zijn opvolgers waren niet zo happig op onze ideeën. Bovendien ging de vooruitgang van deze nieuwe aflevering van Robbedoes, waar we zo lang op hadden zitten broeden, te langzaam door het groeiende succes van De kleine Robbe. Met als resultaat dat ons enthousiasme langzaam maar zeker verdween… Uiteindelijk hebben we op ons volledig toegelegd op De kleine Robbe, dat in tegenstelling tot de ‘grote’ Robbedoes honderd procent ons kindje is!
Tot in 2004 blijven Tome en Janry zeggen dat ze het avontuur zullen afmaken. Niet veel later verschijnt na zes jaar stilte echter Parijs onder de Seine, een nieuw avontuur door scenarist Jean-David Morvan en tekenaar José Luis Munuera. Rekening houdende met de negatieve ervaringen uit hun begindagen, toen zij als een van maar liefst drie teams aan Robbedoes werkten (naast Nic en Raoul Cauvin enerzijds en Yves Chaland anderzijds), besluiten Tome en Janry uiteindelijk het avontuur niet te publiceren, ook niet in de nevenreeks Een verhaal van Robbedoes en Kwabbernoot door… Ironisch genoeg brengt het nieuwe team, aangevuld met oude rot Yann, in 2008 het vijftigste album uit de reeks uit, met de veelzeggende titel Terug naar Z.
In januari van datzelfde jaar worden twee platen uit Spirou à Cuba getoond tijdens een expo in de Brusselse galerij Petits papiers. Lange tijd leek het er op dat dat alles was wat de fans van dit verhaal ooit zouden zien - tot de verschijning in 2011 van Robbedoes nummer 3839, een “come back” uitgave waarin een aantal strips uit het verleden een eenmalig heroptreden maakten. De acht afgwerkte en zelfs ingekleurde platen werden hertiteld tot Zwendel in Cuba, waarschijnlijk aangezien Zwendel voorkomt op vijf bladzijden en Robbedoes en Kwabbernoot op amper drie. Er stond ook een interview in het tijdschrift met scenarist Tome die door Hugues Dayez aan de tand werd gevoeld over het afgebroken avontuur.
Dit verhaal volgt op Als in een droom, een album dat in 1998 een keerpunt voor de serie was, met een toon en een grafische stijl die naar het semi-realistische neigden.
Al van toen we de serie overnamen in 1981 hebben Janry en ik geprobeerd om geleidelijk aan nieuwe elementen aan te dragen - zoals Franquin zelf waarschijnlijk ook gedaan zou hebben - door bijvoorbeeld Robbedoes naar bestaande plaatsen te sturen in plaats van naar de denkbeeldige bestemmingen uit het verleden: New York, Moskou… En toen het jaar 2000 dichterbij kwam, hebben we een werkdocument opgesteld met de vraag ‘hoe kunnen we de serie updaten zonder een oppervlakkige of ‘cosmetische’ facelift?’
Philippe Vandooren, hoofdredacteur en redactiedirecteur bij Dupuis, die van in het begin een soort mentor voor ons was, luisterde met grote interesse naar mijn idee voor het scenario van Als in een droom. Het was een idee dat een beetje afweek van het gebruikelijke, aangezien ik een soort kloon van Robbedoes opvoerde. Het verhaal werd verteld vanuit het standpunt van de kloon terwijl dat voor de lezer niet zo duidelijk was. We gebruikten een donkerdere toon, wat een andere grafische stijl vroeg dan de humoristische avonturen. An Janry was klaar om die uitdaging aan te gaan.
Die koersverandering werd mede veroorzaakt door het succes van De kleine Robbe.
Inderdaad! De kleine Robbe vond snel fans bij de lezers en wel zoveel dat de verkoop van de spin-off reeks uiteindelijk groter was dan die van de oorspronkelijke Robbedoes en Kwabbernoot serie. Maar creatief zaten we vast. Als vertellers van twee belangrijke reeksen moesten we een consequente tijdslijn hanteren: aangezien Robbedoes een volwassene was in de tegenwoordige tijd moest de jeugd van de kleine Robbe wel het verleden oproepen. Nu, vastzitten in de nostalgische retrosfeer van De kleine Robbe hielp ook niet bepaald: zo konden we geen grappen maken over het leven dat de kinderen van nu hebben, met gadgets, videospelletjes enzoverder. Dus beslisten we om De kleine Robbe in het heden te situeren en dus Robbedoes en Kwabbernoot in d enabije toekomst, wat ons toeliet om verhalen te verzinnen gebaseerd op science fiction en futuristische technologieën.
Je voelt onmiddellijk dat Zwendel in dit nieuw avontuur nog veel dreigender geworden is: hij is niet meer de ‘komische schurk’.
Dat kwam door de serieuzere toon die we aan de serie wilden geven. In deze context betekende dat de karakters van de personages harder maken. Zwendel was origineel een mix van de thrillerelementen van Greg en de eigenzinnigheid van Franquin. En aangezien we de spanning in de avonturen van Robbedoes en Kwabbernoot wilden benadrukken was het nodig om een conflict te creëeren met een erg gevaarlijke schurk.
Jullie zijn aanhangers van Alfred Hitchcock, die zei “Hoe geslaagder de schurk, hoe geslaagder de film!”
Absoluut! En in deze aflevering bereidt Zwendel de verovering van Cuba en enkele nabijgelegen eilanden voor om hen om te bouwen tot privégevangenissen waar gevangenen hun leven op het spel zetten door echte gladiatoren in virtuele spelletjes te worden. Dat kan natuurlijk dankzij zijn genie voor elektronica en zijn brandende ambitie om de neuronen van de mensen te controleren, om van de mensheid gehoorzame slaven te maken van zijn ‘spelletjesmatrix’…
Een lafhartig plan! Maar waarom hebben jullie het verhaal niet afgemaakt?
Omwille van verschillende redenen. Ten eerste viel in juli 2000 met de dood van Philip Vandooren de belangrijkste steun weg die we hadden om Robbedoes en Kwabbernoot in deze richting te doen evolueren. Zijn opvolgers waren niet zo happig op onze ideeën. Bovendien ging de vooruitgang van deze nieuwe aflevering van Robbedoes, waar we zo lang op hadden zitten broeden, te langzaam door het groeiende succes van De kleine Robbe. Met als resultaat dat ons enthousiasme langzaam maar zeker verdween… Uiteindelijk hebben we op ons volledig toegelegd op De kleine Robbe, dat in tegenstelling tot de ‘grote’ Robbedoes honderd procent ons kindje is!
Inspiratie, het interview en de ‘scanlations’ vond ik op de site Spirou Reporter, dat nieuws brengt rond de serie in het Engels. Gezien de situering van het verhaal leek het dan ook erg natuurlijk om de Engelse tekstballonnetjes te behouden. Een overzicht van de optredens van Zwendel in de reeks is te vinden op de website van de Stripspeciaalzaak.
alle platen © Tome en Janry