Spider-Man en de enkelband
Dit is de Spider-Man strook van 9 augustus 1977. De Kingpin, alias van Wilson Fisk, een van Spideys koppigste tegenstanders, heeft Spiderman te pakken gekregen en hangt hem een “elektronisch radartoestel” rond de pols, waarmee hij hem overal kan volgen. Enkel de Kingpin, die voor het eerst verscheen in The Amazing Spider-Man #50 (juli 1967) en later ook nog Daredevil de duivel zou aan doen, is in het bezit van de “lasersleutel” van de ‘armband’.
Rechter Jack Love leest de strip in 1979 in zijn krant, de Albuquerque Journal, en ziet wel iets in het idee. Hij draait de rollen om en wil een soortgelijk toestel gebruiken om (mogelijke) criminelen te monitoren, in de hoop zo een oplossing te bieden voor de overbevolkte gevangenissen in zijn thuisstaat New Mexico. Hij denkt dan voornamelijk aan verdachten die in afwachting van hun proces in het oog gehouden moeten worden.
Love besluit een brief te sturen naar zijn superieuren van het New Mexico Department of Corrections, die het idee wel genegen zijn. Maar enkele maanden later breekt er een grote opstand uit in het New Mexico Penitentiary waarbij 31 gevangenen gedood worden. Het project belandt dan ook ergens in een schuif.
In 1982 is de wachttijd voor een gevangeniscel in New Mexico opgelopen tot honderd dagen. Een gefrustreerde Love neemt het heft in eigen handen: “I decided I would try to get someone to do the electronic bracelet.” Hij contacteert computerbedrijven IBM en Honeywell, die beide niet geïnteresseerd zijn. Michael Goss, verkoper bij Honeywell, is dat wel en richt de National Incarceration Monitoring and Control Services (NIMCOS) op, dat een enkel- in plaats van armband ontwerpt om personen te kunnen volgen. Het systeem is simpel: de verdachte of veroordeelde krijgt een band om zijn enkel, die automatisch elke minuut een signaal uitzendt. Wanneer er geknoeid wordt met de band of wanneer de drager zich buiten een bepaalde zone beweegt, gaat het alarm af bij de centrale.
De enkelband wordt goedgekeurd door het Hooggerechtshof van de staat New Mexico en in april 1983 schrijft Love geschiedenis door voor het eerst vijf criminelen te veroordelen tot huisarrest onder toezicht van een enkelband, ontworpen door NIMCOS. Dit alternatief voor kostbare en onpraktische gevangenisstraffen wordt bekend als ‘electronic monitoring’ of kortweg ‘tagging’.
Niet lang erna wordt een soortgelijk programma opgezet in Florida met een boei die werd uitgevonden door Thomas Moody. Beide experimenten zijn succesvol en tegen eind jaren tachtig maken minstens zestien Amerikaanse bedrijven elektronische volgtoestellen.
In 1985 neemt BI Incorporated, een bedrijf uit Colorado dat gespecialiseerd is in ‘radio frequency identification’, het noodlijdende NIMCOS over. Zij introduceren het systeem in onder meer Florida, Kentucky, Oregon, Utah, Michigan en Indiana en zijn ondertussen de grootste Amerikaanse maker van elektronische volgtoestellen. Vandaag draagt zo’n kwart miljoen Amerikanen een enkelband - en dat allemaal dankzij een van de bekendste superhelden…
Rechter Jack Love leest de strip in 1979 in zijn krant, de Albuquerque Journal, en ziet wel iets in het idee. Hij draait de rollen om en wil een soortgelijk toestel gebruiken om (mogelijke) criminelen te monitoren, in de hoop zo een oplossing te bieden voor de overbevolkte gevangenissen in zijn thuisstaat New Mexico. Hij denkt dan voornamelijk aan verdachten die in afwachting van hun proces in het oog gehouden moeten worden.
Love besluit een brief te sturen naar zijn superieuren van het New Mexico Department of Corrections, die het idee wel genegen zijn. Maar enkele maanden later breekt er een grote opstand uit in het New Mexico Penitentiary waarbij 31 gevangenen gedood worden. Het project belandt dan ook ergens in een schuif.
In 1982 is de wachttijd voor een gevangeniscel in New Mexico opgelopen tot honderd dagen. Een gefrustreerde Love neemt het heft in eigen handen: “I decided I would try to get someone to do the electronic bracelet.” Hij contacteert computerbedrijven IBM en Honeywell, die beide niet geïnteresseerd zijn. Michael Goss, verkoper bij Honeywell, is dat wel en richt de National Incarceration Monitoring and Control Services (NIMCOS) op, dat een enkel- in plaats van armband ontwerpt om personen te kunnen volgen. Het systeem is simpel: de verdachte of veroordeelde krijgt een band om zijn enkel, die automatisch elke minuut een signaal uitzendt. Wanneer er geknoeid wordt met de band of wanneer de drager zich buiten een bepaalde zone beweegt, gaat het alarm af bij de centrale.
De enkelband wordt goedgekeurd door het Hooggerechtshof van de staat New Mexico en in april 1983 schrijft Love geschiedenis door voor het eerst vijf criminelen te veroordelen tot huisarrest onder toezicht van een enkelband, ontworpen door NIMCOS. Dit alternatief voor kostbare en onpraktische gevangenisstraffen wordt bekend als ‘electronic monitoring’ of kortweg ‘tagging’.
Niet lang erna wordt een soortgelijk programma opgezet in Florida met een boei die werd uitgevonden door Thomas Moody. Beide experimenten zijn succesvol en tegen eind jaren tachtig maken minstens zestien Amerikaanse bedrijven elektronische volgtoestellen.
In 1985 neemt BI Incorporated, een bedrijf uit Colorado dat gespecialiseerd is in ‘radio frequency identification’, het noodlijdende NIMCOS over. Zij introduceren het systeem in onder meer Florida, Kentucky, Oregon, Utah, Michigan en Indiana en zijn ondertussen de grootste Amerikaanse maker van elektronische volgtoestellen. Vandaag draagt zo’n kwart miljoen Amerikanen een enkelband - en dat allemaal dankzij een van de bekendste superhelden…
Bronnen
Tot eind 2010 hield rechter Jack Love een blog bij over wetgeving.
Het verhaal van de arm/enkelband van Spider-Man staat op een aantal websites, waaronder Bleeding Cool en de krant The Deseret News.
Meer info over BI Incorporated vind je op hun website.