Een van de knappe dingen aan de verhalen van Lucky Luke is
hun relatieve historische correctheid. Zo hebben rechter Roy Bean, Billy The
Kid, Sarah Bernhardt, Calamity Jane en Jesse James allemaal echt bestaan en ook
de aanleg van de trans-continentale spoorlijn, de werking van de pony express,
de goldrush en de verovering van het westen door karavaans zijn redelijk
getrouw weergegeven. Zelfs de meeste muziek blijkt tijdsgebonden te zijn.
Hoe belangrijk muziek is in de strips van Lucky Luke, blijkt wel uit het feit dat wanneer onze held voor de eerste keer verschijnt op papier (in het verhaal Arizona 1880), hij dat jodelend op zijn trouwe paard Jolly Jumper doet - een duidelijke verwijzing naar de ‘jodelende cowboy zanger’ Jimmie Rodgers. Bovendien wordt het grootste deel van de albums zowel begonnen als afgesloten met een streepje zang van de cowboy. Daarnaast speelt hij ook aardig mondharmonica - vooral wanneer hij muzikale begeleiding nodig heeft voor het doen ‘dansen’ van zijn tegenstanders met behulp van pistoolschoten - en gitaar.
Hoe belangrijk muziek is in de strips van Lucky Luke, blijkt wel uit het feit dat wanneer onze held voor de eerste keer verschijnt op papier (in het verhaal Arizona 1880), hij dat jodelend op zijn trouwe paard Jolly Jumper doet - een duidelijke verwijzing naar de ‘jodelende cowboy zanger’ Jimmie Rodgers. Bovendien wordt het grootste deel van de albums zowel begonnen als afgesloten met een streepje zang van de cowboy. Daarnaast speelt hij ook aardig mondharmonica - vooral wanneer hij muzikale begeleiding nodig heeft voor het doen ‘dansen’ van zijn tegenstanders met behulp van pistoolschoten - en gitaar.
classics
Een aantal songs komen vaker terug dan andere. Zo is
daar uiteraard Luke’s herkenningswijsje, Poor
Lonesome Cowboy, waarmee vele avonturen worden afgesloten wanneer hij al
zingend op de rug van Jolly Jumper richting ondergaande zon trekt. Pat Woods
zong dit liedje in 1971 in voor de animatiefilm Daisy Town.
|
Een andere favoriet van Luke is Home On The Range. Wanneer hij de door hemzelf als grap ontketende goldrush naar Buffalo Creek (in het album Rodeo) een halt wilt toeroepen, verdenkt Old Joe hem van claimdiefstal waarop hij door de nieuwe sheriff in een inderhaast in elkaar getimmerde gevangenis wordt gestopt. Daar speelt hij uit verveling het refrein van dit liedje op zijn gitaar: “Home, home on the range, where the deer and the antilope play...” En Phil IJzerdraad raakt inderdaad in de knel wanneer Luke, vermomd als old timer, hem gevangen krijgt in de pianola van de plaatselijke saloon met als begeleiding de eerst strofe van Home On The Range: “O give me a home, where the buffalo roam...” (in het album Vogelvrij).
Morris & Goscinny, De bende van Joss Jamon, Dupuis, 1958
De eerste maal dat O Suzanna passeert, is in het album De spoorweg door de prairie, waar een nijvere huisvrouw het neuriet terwijl ze haar waswater door het raam naar buiten gooit. Luke zingt dit nummer uit volle borst terwijl hij De bende van Joss Jamon laat ‘dansen’. Zelfs de drie oudste neven Dalton zetten dit lied in wanneer ze een ton vol bier over hen krijgen in de saloon van Coyote Gulch tijdens het gevecht tussen Lucky Luke en Joe Dalton. Wanneer ze door Luke in optocht naar de sheriff trekken om in de gevangenis te verdwijnen, moet ook het refrein er aan geloven. Nadat de Daltons zijn uitgebroken, doen ze de bevolking geloven dat Luke een desperado is geworden. Wanneer hij een saloon binnen stapt, valt het vrolijke O Suzanna dan ook stil terwijl iedereen vlucht voor zijn leven. En de - levende - inzittenden van de grafwagen uit De karavaan zetten spontaan O Suzanna in nadat ze ontsnapt zijn aan de Apaches, tot ontsteltenis van de brave begrafenisondernemer.
Morris & Goscinny, Jesse James, Dargaud, 1969
Sweet Genoveve is een niet erg bekende ballade over een jongeman die verlangt naar zijn geliefde Genevieve. Een van de juryleden zingt het tijdens de beraadslaging van het proces tegen Luke dat rechter Roy Bean tegen hem had aangespannen wegens vermeende veediefstal - dat er genoeg whisky aanwezig is in de kamer waar besloten werd over het verdict zal ook niet geholpen hebben. Nadat de Daltons zijn uitgebroken, vieren ze de buit van hun overvallen in hun schuilplaats met een rollend “O Genoveve, sweet Genoveve, beautiful Geenoveeeve...” En Luke zelf blijft onverstoorbaar het refrein zingen onder het scheren terwijl hij wordt bedreigd door Billy The Kid en hem vervolgens naar de gevangenis brengt.
Diezelfde Billy The Kid probeert zijn dommige kompaan Bert op zijn spoor te houden door plots luidskeels uit te barsten in Streets Of Laredo, waarschijnlijk de beroemdste Amerikaanse cowboy ballad. Zijn escorte Lucky Luke laat hem maar rustig betijen, terwijl Bert zich moet inhouden om niet te vluchten.
cowboysongs
Naast deze klassiekers passeren ook regelmatige
echte cowboyliedjes de revue, over het mennen van ezels, het opdrijven van vee, de
spoorwegen, de goldrush...
Luke zingt de novelty cowboysong Mule Train terwijl hij De bende van Joss Jamon gevangen naar Los Palitos voert. In dat nummer somt een menner alle goederen op die hij vervoert terwijl hij zijn ezels aanzet sneller te gaan. In het album De Daltons breken uit mislukt een poging tot treinoverval van de broers doordat ze misselijk worden van het eten dat Luke voor hen kookte. Die houdt er wel de moed in met “git along, little doggies, whoopee ti-yi-yo, git along...” Een dogie is een jong, moederloos kalf en dit lied werd dan ook gebruikt door cowboys om de kudde op te drijven.
Luke zingt de novelty cowboysong Mule Train terwijl hij De bende van Joss Jamon gevangen naar Los Palitos voert. In dat nummer somt een menner alle goederen op die hij vervoert terwijl hij zijn ezels aanzet sneller te gaan. In het album De Daltons breken uit mislukt een poging tot treinoverval van de broers doordat ze misselijk worden van het eten dat Luke voor hen kookte. Die houdt er wel de moed in met “git along, little doggies, whoopee ti-yi-yo, git along...” Een dogie is een jong, moederloos kalf en dit lied werd dan ook gebruikt door cowboys om de kudde op te drijven.
Morris & Goscinny, De premiejager, Dargaud, 1972
In de saloon van Cheyenne Pass zingt een bevallige jongedame “The sheriff said: your son is sought and into prison must be brought…” - tot De premiejager binnenstapt. Deze lijn lijkt afkomstig uit de cowboysong Macaffie’s Confession. Het liedje wordt onmiddellijk voortgezet wanneer Elliot Belt de saloon verlaat: “For he the deadly weapon drew that pierced his comrade’s body through…” Dat komt dan weer uit Gambling On The Sabbath Day, dat eerder naar gospel neigt. Beide nummers werden verzameld door Alan Lomax in zijn boek Cowboy songs and other frontier ballads uit 1919. Ze lijken ook familie van elkaar te zijn, waardoor het niet onmogelijk is dat de twee lijnen in een van beide nummers samen worden gezongen.
In De spookstad trekt Luke het verhaal zingend in. “Oh I’m a Texas cowboy, just off the stormy plains” zijn de eerste lijnen van Lone Star Trail, een song uit de film The Wagon Master (1929) die populair werd gemaakt door ‘zingende cowboy’ Ken Maynard. Lone Star Trail werd beïnvloed door andere cowboyliedjes over treinen en spoorwegen. In hetzelfde verhaal gaan Luke en de inwoners van Bingo Creek picknicken in Gold Hills. Ze vertrekken zondagochtend, dapper zingend “I got to Cheyenne, no gold could I find”. Dat is een lijn uit Dreary Black Hills, een traditional over de goldrush naar de Black Hills regio in wat later South Dakota werd. De song drukt de ommekeer van het dromen over rijkdom naar de nachtmerrie van het harde ‘frontier life’ uit. Wanneer Luke besluit De karavaan te begeleiden naar Californië, gebeurt het vertrek natuurlijk onder het luid zingen van een ander song over de goldrush, de Mormoonse folksong On The Road To California: “On the road to Californy, on that hard and tedious journey, far across the Rocky Mountains, crystal streams and flowing fountains”.
Morris & Goscinny, De karavaan, Dupuis, 1964
In het spoor van de Daltons komen Luke, Jolly Jumper en Rataplan de onfortuinlijke reizigers van een postkoets tegen, die volledig gepluimd zijn door de misdadigers. Die verdwijnen ondertussen drinkend, rokend en vretend in de verte, op het ritme van het vrolijke “ridin’ on the trail, ridin’ along”. Een trail was het pad waarlangs de cowboys aan het einde van de negentiende eeuw de kuddes dreven van de ranch naar de spoorweg of het slachthuis. Zo geeft Fifi Lavenue het beste van zichzelf in de saloon van Nothing Gulch in het album De witte ridder: “I’ll sell my horse, I’ll sell my saddle, I’ll bid farewell to the long-horned cattle”. Haar meisjes antwoorden al dansend met het refrein van Old Chisholm Trail: “Ti yi yoopi yay! Ti yi yoopi yay!” Het Chisholm Trail liep tussen de ranches in Texas en de spoorweg in Kansas. Old Chisholm Trail werd door onder andere Gene Autry, Tex Ritter en Roy Rogers gezongen.
Om de aanstaande verovering van de Verenigde Staten te vieren, organiseert Zijne keizerlijke hoogheid Smith alvast een bal in de saloon van Grass Town. Lulu Carabine, benoemd tot ‘hertogin van Apache Pueblo’, vermaakt er de aanwezigen met Starving To Death On My Government Claim: “The nice little bedbug, so cheerful and bright, keeps me a-scratchin’, half of the night”. Dat lied, over de ongemakken van een eenzame pionier in Lane County, Oregon, werd bekend dankzij de uitvoering van one-man band Abner Jay.
sacrale gezangen
Nadat de Daltons zich vrij hebben gekocht, gaan ze tijdens hun proeftijd een maand lang brave burger spelen in Tortilla Gulch. Ze bewegen zich daarbij in de hoogste kringen van het stadje, waarbij het koor natuurlijk niet mag ontbreken. “Come all you Missouri girls and listen to my noise and don’t you wed with those Texan boys” is een variatie op Kansas Boys, dat waarschuwt voor de onbeschofte jongemannen uit Kansas.
Morris & Goscinny, De Daltons kopen zich vrij, Dupuis, 1965
Ook Sweet Adeline, dat bekend werd als een typisch voorbeeld van de barbershop style, had op het repertoire van het koor kunnen staan. Nadat Joe Dalton een glas heeft gedronken in De neven Dalton, vertonen Joe en William de eerste tekenen van dronkenschap en mag Averell de gezamenlijke drankzucht afronden met een dronken versie van het nummer.
Terwijl Lucky Luke samen met Buck Flagdown een nogal geweldadige wandeling door de stad maken, passeren ze ook langs de kapperszaak, waar de klanten de tijd bekorten met ’n lied: “Strollin’ down the laaaane…” De barbershop muziekstijl, bestaande uit a cappella vierstemmige liederen, ontstond dan ook aan het begin van de twintigste eeuw in de Amerikaanse kapsalons. De klanten hier zingen een zin die uit meerdere liedjes kan komen, zoals Where The Black Eyed Susans Grow of Good Evening Caroline.