Soda & XIII: God mag het weten...
Geheugenverlies is een verhaalkundig trucje dat de afgelopen
jaren gebruikt werd in de bioscoop (onder andere voor de thrillers rond Jason
Bourne en in Memento) en in de
stripwereld, waar de reeks XIII, een van de grootste verkoopsuccessen,
helemaal gebaseerd is op een hoofdpersonage dat zijn identiteit dient terug te
vinden terwijl mysterieuze organisaties hem naar het leven staan.
In God mag het weten, het tiende album van Soda, heeft ook het hoofdpersonage last van geheugenverlies na een verkeersongeluk. Hij gelooft nu dat hij echt een priester is. De verwijzingen naar groot voorbeeld XIII zijn niet van de lucht in dit album.
In God mag het weten, het tiende album van Soda, heeft ook het hoofdpersonage last van geheugenverlies na een verkeersongeluk. Hij gelooft nu dat hij echt een priester is. De verwijzingen naar groot voorbeeld XIII zijn niet van de lucht in dit album.
Op een bus deodorant, op kattebelletjes op de koelkast of op een kassa, op luifels en ruiten van winkels en als huisnummer van leegstaande gebouwen, op kartonnen dozen, op dienstwagens en bussen, in de hoek van een boek, als tag op een telefooncel, op politiedossiers... Op zowat elke plaat van God mag het weten is het cijfer 13 of XIII wel ergens te vinden.
Op elke plaat behalve op één: het album begint namelijk op dezelfde manier als de avonturen van XIII, met een man die aanspoelt op een strand en ontdekt dat hij een vreemde tatoeage heeft - in Soda’s geval een kruis. Wanneer Soda op de volgende plaat ontwaakt (om 7:13!) zien we Robert Ludlums The Bourne identity, ontegensprekelijk een invloed op de reeks van Van Hamme en Vance, op zijn nachtkastje liggen.
Op plaat zes maken we kennis met Jason Flea, een duidelijke verwijzing naar Jason Fly, een van de identiteiten die XIII (bij gebrek aan beter) aanneemt op zijn zoektocht. Hoewel Flea’s bijnaam ‘de kreeft’ is, pest Soda hem door hem ‘de garnaal’ te noemen. In het Frans is de garnaal ‘la Langouste’, wat dan weer sterk lijkt op ‘la Mangouste’, de naam van de huurmoordenaar die XIII naar het leven staat.
Op plaat zeven zien we Mary vrolijk zingend in haar keuken rondkuieren: “Only God knows oh yeah! thirteen! thirteen! thirteen ways tooo paradise...” Afgezien van de verwijzing naar XIII is er natuurlijk ook de Engelse titel van het album. En het is allicht geen toeval dat Soda net op de dertiende plaat van het album het ongeval heeft dat zijn geheugenverlies veroorzaakt.
Op plaat vijfentwintig volgen we samen met Soda en
Mary een interessant televisiedebat bij Oprah Winfrey, met als thema
“Geheugenverlies: mythe of werkelijkheid?” Oprahs eerste gast is een dokter,
die opvallend gelijkt op Jean Van Hamme, de successcenarist van onder andere
XIII. Hij verklaart dat het hier om een zeer zeldzaam fenomeen gaat, “behalve
in romans en andere vormen van fictie, waar dit fenomeen steeds weer een
onuitputtelijke bron is voor auteurs die het even moeilijk hebben met de
inspiratie, hahaha...”
|
Op de vraag of geheugenverlies geneesbaar is, verklaart de dokter “De volksmond beweert dat een hevige emotie, soms een klap op het hoofd, ja zelfs het uitspreken van het woord ‘onnozele’ in het bijzijn van de patiënt het gevolg kan hebben dat deze zijn geheugen terugkrijgt.” Uiteraard was het professor Zonnebloem die in Raket naar de maan last had van geheugenverlies en daaruit geholpen werd door kapitein Haddocks sneer.
In het publiek achter dokter Van Hamme tekende Bruno Gazzotti nog twee scenaristen die dankbaar gebruik maakten van amnesie in hun verhalen: links zijn Soda-collega Tome uiteraard maar rechts ook René Goscinny, met Panoramix die een dreun kreeg van een menhir van Obelix in het Asterix-verhaal De kampioen. Naast Hergé had ook Franquin hier nog kunnen zitten want ook Robbedoes verloor ooit zijn geheugen, bij een val in een ravijn in Pas op, Kwabbernoot!