Twintig toegankelijke Dylan-covers
Bob Dylan wordt tegenwoordig algemeen beschouwd als een van de grootste songschrijvers van de twintigste eeuw. Zijn nummers bevatten abstracte en net daardoor toegankelijk want op verschillende manieren interpreteerbare metaforen, gevat in doorzichtige structuren en eenvoudige akkoorden.
Daarnaast staat Dylan bekend voor zijn nasale zanglijnen en het feit dat hij dezelfde song nooit tweemaal hetzelfde zal spelen. Het grote publiek maakte voor het eerste kennis met zijn (folk)liedjes in de jaren zestig dankzij de interpretatie van popgroepen. Met hun zoetgevooisde stemmen brachten zij de nummers naar de top van de hitlijsten.
Peter Paul & Mary - Blowin' In The Wind
In juni 1962 nam Albert Grossman, de sterke man achter Peter, Paul & Mary, het management van Dylan over van Roy Silver. De helft van de tienduizend dollar afkoopsom kwam van Peter, Paul & Mary zelf.
Daarnaast staat Dylan bekend voor zijn nasale zanglijnen en het feit dat hij dezelfde song nooit tweemaal hetzelfde zal spelen. Het grote publiek maakte voor het eerste kennis met zijn (folk)liedjes in de jaren zestig dankzij de interpretatie van popgroepen. Met hun zoetgevooisde stemmen brachten zij de nummers naar de top van de hitlijsten.
Peter Paul & Mary - Blowin' In The Wind
In juni 1962 nam Albert Grossman, de sterke man achter Peter, Paul & Mary, het management van Dylan over van Roy Silver. De helft van de tienduizend dollar afkoopsom kwam van Peter, Paul & Mary zelf.
Een paar maand later bracht Grossman een proefplaat mee naar een optreden van het trio, aldus Pete Yarrow: "He came to us with an acetate when we were performing at the Gate of Horn, and I remember that I just freaked out over it. He was more possessed about Don't Think Twice, and I thought Blowin' In The wind was just about the best song I could have imagined at the time. It was the first time that we went in and recorded a song and put it out as a single long before it was on an album."
|
_
Met meer dan een miljoen verkochte exemplaren op twee maand tijd en een tweede plaats op de Billboard pop charts wordt de single een hit. Volgens Yarrow was Dylan stomverbaasd toen hij Dylan vertelde dat die meer dan vijfduizend dollar zou verdienen aan de single.
Boudewijn de Groot - Er Komen Andere Tijden
Boudewijn de Groot stond vooral in zijn beginjaren bekend als de Dylan van de Benelux, hoewel hij zelf - net als Dylan - niet graag een protestzanger werd genoemd.
Boudewijn de Groot - Er Komen Andere Tijden
Boudewijn de Groot stond vooral in zijn beginjaren bekend als de Dylan van de Benelux, hoewel hij zelf - net als Dylan - niet graag een protestzanger werd genoemd.
Zijn bekendste nummer uit die tijd is waarschijnlijk Welterusten, Meneer De President over de oorlog in Viëtnam en de verantwoordelijkheden van de Amerikaanse president Lyndn B. Johnson. Hij coverde ook zijn helden Donovan en Dylan met vertalingen van zijn jeugdvriend Lennaert Nijgh (Universal Soldier werd De Eeuwige Soldaat, The Times They Are A-Changin' werd Er Komen Andere Tijden).
|
Joan Baez - Farewell Angelina
Joan Baez, de 'Queen of folk', geraakte onder de indruk van Dylans nummers nadat ze hem ontmoet had in Gerde's Folk City, een club in Greenwich Village. Ze begon zijn liedjes op te nemen en zong ook vaak live duetten met hem, wat niet altijd werd toegejuicht door haar fans.
Joan Baez, de 'Queen of folk', geraakte onder de indruk van Dylans nummers nadat ze hem ontmoet had in Gerde's Folk City, een club in Greenwich Village. Ze begon zijn liedjes op te nemen en zong ook vaak live duetten met hem, wat niet altijd werd toegejuicht door haar fans.
Dylan schreef Farewell Angelina midden jaren zestig. De song was bedoeld voor Another Side Of Bob Dylan en daarna voor Bringing It All Back Home maar werd uiteindelijk pas uitgebracht in 1991 op The Bootleg Series Volumes 1 - 3. Baez maakte in november 1965 van Farewell Angelina de titelsong van haar zevende album. Ze nam ook Daddy, You Been On My Mind, It's All Over Now, Baby Blue en A Hard Rain's A-Gonna Fall op voor de plaat waarop ze voor het eerst afstand nam van haar folky achtergrond met het toevoegen van extra instrumenten.
|
Elvis Presley - Tomorrow Is A Long Time
Waarschijnlijk het beste '[Artiest X] does Dylan' album is Odetta Sings Dylan uit januari 1965. Odetta, 'the voice of the civil rights movement', maakte net zoals Dylan folkmuziek en werkte samen met dezelfde mensen als hij. Ze werden beiden gemanaged door Albert Grossman en maakten opnames met bassist Bill Lee en gitarist Bruce Langhorne - die overigens tamboerijn speelt op Odetta's cover van Mr. Tambourine Man, dat Dylan met Langhorne in gedachten schreef.
Waarschijnlijk het beste '[Artiest X] does Dylan' album is Odetta Sings Dylan uit januari 1965. Odetta, 'the voice of the civil rights movement', maakte net zoals Dylan folkmuziek en werkte samen met dezelfde mensen als hij. Ze werden beiden gemanaged door Albert Grossman en maakten opnames met bassist Bill Lee en gitarist Bruce Langhorne - die overigens tamboerijn speelt op Odetta's cover van Mr. Tambourine Man, dat Dylan met Langhorne in gedachten schreef.
Sessiemuzikant Charlie McCoy speelde gitaar op Desolation Row (Highway 61 Revisited) en Sad Eyed Lady Of The Lowlands (Blonde On Blonde). Hij stond echter beter bekend als mondharmonicaspeler. Elvis Presley had hem gevraagd voor een opname in Nashville in mei 1966 voor zijn christelijk album How Great Thou Art. McCoy had het album Odetta Sings Dylan mee en legde het voor de sessie op. Presley was zo weg van Tomorrow Is A Long Time, dat hij de song onmiddellijk opnam in vijf takes.
|
Presleys versie van Tomorrow Is A Long Time verscheen in oktober 1966 als bonus op de soundtrack van Spinout, een film waarin hij een zanger en autoracer speelde. Dylan zou het later "the one recording I treasure the most" noemen. Een liveversie van de meester zelf verscheen pas in 1971 op Greatest Hits Vol. II.
Johnny & June Cash - It Ain't Me Babe
Johnny Cash: "We actually met each other when I went to play the Newport Folk Festival in July of 1964. I was on the show with Joan Baez, Bob, and Ramblin' Jack Elliott. I don't have many memories of that event, but I do remember June and me and Bob and Joan Baez in my hotel room, so happy to meet each other that we were jumping on the bed like kids."
Dylan en Cash spendeerden inderdaad de avond in de Viking Motor Inn, waar Dylan drie nieuwe nummers speelde voor Cash. Die gaf hem zijn oude Martin gitaar. Harmonicaspeler en muziekcriticus Tony Glover: "In a motel room full of Joan Baez, Sandy Bull, Jack Elliott and some others, Dylan and Cash sat on the floor trading songs. Joan set up a little portable machine, and that's where Bob gave Johnny It Ain't Me, Babe and Mama, You've Been On My Mind. Johnny was there with June Carter, so shy and sweet and gentle, in a room full of freaks. Afterward, Johnny took Bob aside and gave him his guitar - an old country gesture of admiration."
Johnny & June Cash - It Ain't Me Babe
Johnny Cash: "We actually met each other when I went to play the Newport Folk Festival in July of 1964. I was on the show with Joan Baez, Bob, and Ramblin' Jack Elliott. I don't have many memories of that event, but I do remember June and me and Bob and Joan Baez in my hotel room, so happy to meet each other that we were jumping on the bed like kids."
Dylan en Cash spendeerden inderdaad de avond in de Viking Motor Inn, waar Dylan drie nieuwe nummers speelde voor Cash. Die gaf hem zijn oude Martin gitaar. Harmonicaspeler en muziekcriticus Tony Glover: "In a motel room full of Joan Baez, Sandy Bull, Jack Elliott and some others, Dylan and Cash sat on the floor trading songs. Joan set up a little portable machine, and that's where Bob gave Johnny It Ain't Me, Babe and Mama, You've Been On My Mind. Johnny was there with June Carter, so shy and sweet and gentle, in a room full of freaks. Afterward, Johnny took Bob aside and gave him his guitar - an old country gesture of admiration."
Op Orange Blossom Special, het album van Cash dat in 1965 uit kwam, stonden drie Dylan-songs: Don't Think Twice, It's Alright, Mama, You've Been On My Mind en It Ain't Me, Babe, dat als een duet met zijn vrouw June Carter een countryhit werd. Het was de eerste van vele wisselwerkingen tussen de twee muzikale grootheden.
|
Wannes Van de Velde & Roland - Oorlogsgeleerden
Muzikant, dichter en beeldend kunstenaar Wannes Van de Velde vertaalde Masters Of War, een van Dylans donkerste protestsongs, naar zijn moedertaal, het Antwerps, en nam het samen met Roland Van Campenhout op voor hun CD De Nomaden Van De Muziek: "Dylan toonde wat je met een eenvoudig lied en een gitaar kunt doen. Hij was ook een beetje een bijbelse schrijver, en dat voegde iets toe."
Muzikant, dichter en beeldend kunstenaar Wannes Van de Velde vertaalde Masters Of War, een van Dylans donkerste protestsongs, naar zijn moedertaal, het Antwerps, en nam het samen met Roland Van Campenhout op voor hun CD De Nomaden Van De Muziek: "Dylan toonde wat je met een eenvoudig lied en een gitaar kunt doen. Hij was ook een beetje een bijbelse schrijver, en dat voegde iets toe."
"Dylan bracht rurale en urbane tradities samen. Hij toonde mij dat je vanuit de traditionele volksmuziek moet durven zingen. Ik volgde dat na, maar dan vanuit mijn volksmuziek. Ik luisterde veel naar zijn muziek en leerde dat je in een directe, fundamenteel volkse stijl met een accent kon zingen. Dialect was dus niet minderwaardig. Ferre Grignard was er ook enorm door beïnvloed. En Jan De Wilde, vooral in zijn prachtige teksten."
|
Byrds - Mr. Tambourine Man
In juni 1964 nemen Bob Dylan en Ramblin' Jack Elliott een nieuwe song op voor Another Side Of Bob Dylan. Dylan vindt de opname niet goed genoeg en dus gaat de song een schuif in. Rond dezelfde tijd neemt hij een ruwe versie op voor Witmark & Sons, zijn toenmalige muziekuitgeverij. Waarschijnlijk dankzij zijn goede connecties krijgt Jim Dickson, manager van folkgroep de Byrds, in augustus een opname van de geschrapte albumversie in handen. Zijn groep staat eerst weigerachtig tegenover de song maar begint hem toch in te oefenen.
In juni 1964 nemen Bob Dylan en Ramblin' Jack Elliott een nieuwe song op voor Another Side Of Bob Dylan. Dylan vindt de opname niet goed genoeg en dus gaat de song een schuif in. Rond dezelfde tijd neemt hij een ruwe versie op voor Witmark & Sons, zijn toenmalige muziekuitgeverij. Waarschijnlijk dankzij zijn goede connecties krijgt Jim Dickson, manager van folkgroep de Byrds, in augustus een opname van de geschrapte albumversie in handen. Zijn groep staat eerst weigerachtig tegenover de song maar begint hem toch in te oefenen.
In een poging om het meer te laten lijken op de Beatles, spelen de Byrds de song met elektrische gitaren, een basgitaar en een drum en verkorten ze het nummer. Zo ontstaat bijna toevallig het muzikale subgenre folkrock. Zelfs Dylan is enthousiast en roept bij het horen van de nieuwe versie uit "Wow, you can dance to that!" Een kleine maand na Bringing It All Back Home verschijnt Mr. Tambourine Man, de debuutsingle van de Byrds die zowel in Amerika als Engeland de eerste plaats haalt.
|
Them - It's All Over Now, Baby Blue
Van Morrison: "I think I heard Freewheelin' Bob Dylan in a record shop in Smith Street. And I just thought it was just incredible that this guy's not singing about 'moon in June' and he's getting away with it. The subject matter wasn't pop songs, ya know, and I thought 'This kind of opens the whole thing up'."
Van Morrison: "I think I heard Freewheelin' Bob Dylan in a record shop in Smith Street. And I just thought it was just incredible that this guy's not singing about 'moon in June' and he's getting away with it. The subject matter wasn't pop songs, ya know, and I thought 'This kind of opens the whole thing up'."
Wanneer Bert Burns, producer van Morrisons toenmalige band Them, hem vraagt hoe hij wil dat zijn songs klinken, neemt Morrison het recent verschenen Bringing It All Back Home mee naar de studio. En zo verschijnt een cover van It's All Over Now, Baby Blue in januari 1966 op het tweede en laatste album van Them, Them Again.
|
Byrds - You Ain't Goin' Nowhere
You Ain't Goin' Nowhere is een van die Dylan-songs die een vreemde releasegeschiedenis kenden. Een eerste versie verscheen in november 1971 op Greatest Hits Vol. II, twee maand eerder opgenomen door Dylan en zijn vriend Happy Traum. Oorspronkelijk was de song echter opgenomen tijdens Dylans zelfopgelegde verbanning naar Woodstock. Die versie uit 1967 met The Band verscheen dan ook in juni 1975 op de triple-elpee The Basement Tapes.
You Ain't Goin' Nowhere is een van die Dylan-songs die een vreemde releasegeschiedenis kenden. Een eerste versie verscheen in november 1971 op Greatest Hits Vol. II, twee maand eerder opgenomen door Dylan en zijn vriend Happy Traum. Oorspronkelijk was de song echter opgenomen tijdens Dylans zelfopgelegde verbanning naar Woodstock. Die versie uit 1967 met The Band verscheen dan ook in juni 1975 op de triple-elpee The Basement Tapes.
Maar al in april 1968 brengen de Byrds hun opname van You Ain't Goin' Nowhere uit op single, als voorloper van hun invloedrijke countryrockalbum Sweetheart Of The Rodeo. Net zoals Nothing Was Delivered had de band de song uitgekozen voor hun nieuwe plaat uit de Woodstock-tapes van Dylan en The Band die hun label Columbia hen had toegezonden. Ze namen hem op in Nashville met pedal steel gitarist Lloyd Green.
|
Bij gebrek aan lyric sheet zong Roger McGuinn de originele lijn "Pick up your money, pack up your tent" per ongeluk als "Pack up your money, pick up your tent". Op zijn eigen versie uit 1971 zong Dylan vervolgens "Pack up your money, put up your tent McGuinn", wat McGuinn dan weer beantwoordde met "Pack up your money, put up your tent Dylan" in een opname uit 1989 voor het album Will The Circle Be Unbroken: Volume Two van de Nitty Gritty Dirt Band.
The Band - When I Paint My Masterpiece
The Band - When I Paint My Masterpiece
Op Cahoots (1971), het vierde studio-album van The Band, die midden jaren zestig bekend werd als 'de' backing band van Dylan, stond slechts één song waar gitarist Robbie Robertson geen hand in had gehad: When I Paint My Masterpiece. Dylan had de song datzelfde jaar geschreven en opgenomen maar zijn versie kwam pas twee maand later uit dan die van The Band, op het compilatie-album Greatest Hits Vol. II. Op oudejaarsavond speelden The Band en Dylan de song samen in de Academy of Music in New York, een van Dylans drie optredens dat jaar. Het concert verscheen in 2001 op de bonus disc bij Rock Of Ages, een live-album van The Band.
|
Fairport Convention - Percy's Song
In 1968 wordt de Engelse folkband Fairport Convention bijeen geroepen in de kantoren van de Londense muziekuitgeverij van Bob Dylans muziek. "Most of the group went there, sat around, and put these vinyl, white-label copies on", aldus Ashley Hutchings, hun bassist. "And this strange, kind of mish-mash of styles and drawled lyrics came out of the speakers. It sounded kind of subterranean; there was this strange cloak of weirdness covering them. We loved it all. We would have covered all the songs if we could."
In 1968 wordt de Engelse folkband Fairport Convention bijeen geroepen in de kantoren van de Londense muziekuitgeverij van Bob Dylans muziek. "Most of the group went there, sat around, and put these vinyl, white-label copies on", aldus Ashley Hutchings, hun bassist. "And this strange, kind of mish-mash of styles and drawled lyrics came out of the speakers. It sounded kind of subterranean; there was this strange cloak of weirdness covering them. We loved it all. We would have covered all the songs if we could."
Uiteindelijk beperkt de band zich tot drie Dylan-songs voor hun belangrijke overgangsalbum Unhalfbricking uit juli 1969: Si Tu Dois Partir, een Franse vertaling van If You Gotta Go, Go Now, Million Dollar Bash, een song van de Basement Tapes, en Percy's Song, het laatste nummer van Fairport Convention met zanger Iain Matthews. De laatste twee nummers waren nog nergens anders uitgekomen. Op de CD heruitgave uit 2003 werd als bonustrack nog een Dylan-cover toegevoegd, Dear Landlord, dat niet op Unhalfbricking belandde omdat er al zoveel Dylan-songs op stonden.
|
Percy's Song was een overblijfsel van de opnames voor Dylans derde album, The Times They Are A-Changin'. Uiteindelijk verscheen het ruim twintig jaar later op het compilatie-album Biograph. Het nummer gaat over een fataal auto-ongeval en de gevolgen voor de bestuurder, een vriend van de zanger. Twee maanden voor het verschijnen van Unhalfbricking verongelukte ook het tourbusje van Fairport Convention, waarbij drummer Martin Lamble en Jeannie Franklin, de vriendin van gitarist Richard Thompson, omkwamen.
Jim James & Calexico - Goin' To Acapulco
Jim James & Calexico - Goin' To Acapulco
De soundtrack van de alternatieve Dylan-biopic I'm Not There van Todd Haynes uit oktober 2007 bevat 38 songs, waarvan slechts één door Dylan zelf gebracht: de tot dan toe niet officieel uitgebrachte titelsong van de film, die werd opgenomen met The Band rond dezelfde tijd als de Basement Tapes. Ook het bestaan van Goin' To Acapulco werd door de bootleggers niet vermoed tot het verscheen op The Basement Tapes in juni 1975.
|
Voor I'm Not There coveren Jim James, zanger van My Morning Jacket, en Calexico de treurmars. James: "I don't know Bob Dylan at all, but I look at him sometimes and I wonder if he's a happy person. I think the world values everything - success, fame, all this recognition shit - but I don't think people really sit down and think 'Is that person a happy person? Do they go home alone at night and cry themselves to sleep over gold records and Grammies, or do they have a great family and a great life and great friends and really enjoy it all?' I don't know. I have no idea. I think that's one of the coolest things abut Bob Dylan - that nobody really knows what the fuck goes on with him. And that's great. That's awesome. That's how it should be."
Jimi Hendrix Experience - All Along The Watchtower
Op 21 januari 1968 begint de Jimi Hendrix Experience met de opnames van All Along The Watchtower in de Olympic Studios in Londen. Hendrix gebruikte als basis een tape die hij gekregen had van zijn muziekuitgever Michael Goldstein, die ook werkte voor Albert Grossman, Dylans manager. Hendrix-kenner John McDermott: "Michael had access to those tapes that had been floating around and became The Great White Wonder and all that stuff back in the day."
Jimi Hendrix Experience - All Along The Watchtower
Op 21 januari 1968 begint de Jimi Hendrix Experience met de opnames van All Along The Watchtower in de Olympic Studios in Londen. Hendrix gebruikte als basis een tape die hij gekregen had van zijn muziekuitgever Michael Goldstein, die ook werkte voor Albert Grossman, Dylans manager. Hendrix-kenner John McDermott: "Michael had access to those tapes that had been floating around and became The Great White Wonder and all that stuff back in the day."
De sessie gaat niet van een leien dakje: Hendrix neemt de song meerdere keren op en moet Traffic-lid Dave Mason, die langs kwam en mee gitaar speelde, de akkoordenwissels toeroepen. Bovendien stapt bassist Noel Redding in het midden van de sessie op, waarna Mason zijn taak over neemt. Volgens engineer Eddie Kramer speelt Hendrix zelf bas op de definitieve versie. In juni, juli en augustus neemt Hendrix nog nieuwe gitaarpartijen op in de Record Plant in New York. De afgewerkte versie belandt op de dubbelelpee Electric Ladyland, de single haalt de top twintig in Amerika en Engeland.
|
Bob Dylan over de versie van Hendrix: "It overwhelmed me, really. He had such talent, he could find things inside a song and vigorously develop them. He found things that other people wouldn't think of finding in there. He probably improved upon it by the spaces he was using. I took license with the song from his version, acually, and continue to do it to this day." Dat bevestigde hij ook in de liner notes van zijn album Biograph: "I liked Jimi Hendrix's record of this and ever since he died I've been doing it that way... Strange how when I sing it, I always feel it's a tribute to him in some kind of way."
Nick Cave & The Bad Seeds - Wanted Man
Midden februari 1969, een avond ten huize Johnny en June Cash in Nashville. Het koppel heeft enkele bevriende singer/songwriters op bezoek, waar onder Shel Silverstein, Kris Kristofferson en Joni Mitchell. Met een andere gast schrijft Cash een song, die hij op 24 februari 1969 in San Quentin voorstelt met de volgende woorden: "Last week in Nashville, Bob Dylan, one of the top writers... Well, I don't have to tell you who Bob Dylan is - the greatest writer of our time was at our house. He and I sat down and wrote a song together."
Hoewel ze vaak elkaars songs coverden, is Wanted Man de enige song die Cash en Dylan samen schreven. Bovendien lijkt de kans groot dat die avond Shel Silverstein zijn song A Boy Named Sue, dat ook voor het eerst door Cash werd gespeeld in San Quentin, voor het eerst aan Cash laat horen. Later schreef Bob Dylan over die beruchte avond in zijn biografie Chronicles, Volume One. En het was het onderwerp van Songs That Made A Difference, dat Cash schreef voor zijn gelegenheidsband The Highwaymen.
Hey babe, do you remember back in nineteen sixty nine?
We gathered around the room, you sang yours and I sang my mine
We took turns with the guitar in the front and centre seat
Shel and Kris and Dylan and a couple off the street
Joni Mitchell cried on Both Sides Now
We sang songs that made a difference and we can again somehow
Nick Cave & The Bad Seeds - Wanted Man
Midden februari 1969, een avond ten huize Johnny en June Cash in Nashville. Het koppel heeft enkele bevriende singer/songwriters op bezoek, waar onder Shel Silverstein, Kris Kristofferson en Joni Mitchell. Met een andere gast schrijft Cash een song, die hij op 24 februari 1969 in San Quentin voorstelt met de volgende woorden: "Last week in Nashville, Bob Dylan, one of the top writers... Well, I don't have to tell you who Bob Dylan is - the greatest writer of our time was at our house. He and I sat down and wrote a song together."
Hoewel ze vaak elkaars songs coverden, is Wanted Man de enige song die Cash en Dylan samen schreven. Bovendien lijkt de kans groot dat die avond Shel Silverstein zijn song A Boy Named Sue, dat ook voor het eerst door Cash werd gespeeld in San Quentin, voor het eerst aan Cash laat horen. Later schreef Bob Dylan over die beruchte avond in zijn biografie Chronicles, Volume One. En het was het onderwerp van Songs That Made A Difference, dat Cash schreef voor zijn gelegenheidsband The Highwaymen.
Hey babe, do you remember back in nineteen sixty nine?
We gathered around the room, you sang yours and I sang my mine
We took turns with the guitar in the front and centre seat
Shel and Kris and Dylan and a couple off the street
Joni Mitchell cried on Both Sides Now
We sang songs that made a difference and we can again somehow
Nick Cave kreeg toestemming om de tekst van Wanted Man aan te passen en in juni 1985 verscheen het als enige cover op de tweede plaat van Nick Cave & The Bad Seeds, The Firstborn Is Dead. In 1998 ontmoet Cave Dylan wanneer ze beiden op Glastonbury spelen: "It ended up in a kind of boot-staring competition. I'm not sure exactly why. I couldn't quite work out what to say. Mostly because it was so overwhelming."
|
Nina Simone - Just Like A Woman
Nina Simone bracht haar versie van Just Like A Woman uit op Here Comes The Sun, haar coveralbum uit 1971. Op To Love Somebody, uit 1969, had ze ook al mooie dingen gedaan met Just Like Tom Thumb's Blues, I Shall Be Released en The Times They Are A-Changin'.
Nina Simone bracht haar versie van Just Like A Woman uit op Here Comes The Sun, haar coveralbum uit 1971. Op To Love Somebody, uit 1969, had ze ook al mooie dingen gedaan met Just Like Tom Thumb's Blues, I Shall Be Released en The Times They Are A-Changin'.
Hoewel Dylan beschuldigd werd van misogynie door de tekst van Just Like A Woman, hield dit naast Simone ook Roberta Flack, Stevie Nicks en Charlotte Gainsbourg niet tegen om een eigen versie van de song op te nemen. Simone veranderde in de laatste strofe wel het standpunt van de zanger(es), van "I believe it's time for us to quit" naar "I believe it's time for me to quit".
|
Emmylou Harris - Every Grain Of Sand
Every Grain Of Sand is een typisch 'christelijke' Dylan-song. Zoals hij het zelf verwoordde op de hoes van Biograph: "That was an inspired song that came to me. I felt like I was just putting down words that were coming from somewhere else, and I just stuck it out." Emmylou Harris, die tot dan vooral countryrocknummers had opgenomen, trok in september 1995 de aandacht van pers en publiek met Wrecking Ball, een album waarop ze meer rock introduceerde in haar muziek.
Every Grain Of Sand is een typisch 'christelijke' Dylan-song. Zoals hij het zelf verwoordde op de hoes van Biograph: "That was an inspired song that came to me. I felt like I was just putting down words that were coming from somewhere else, and I just stuck it out." Emmylou Harris, die tot dan vooral countryrocknummers had opgenomen, trok in september 1995 de aandacht van pers en publiek met Wrecking Ball, een album waarop ze meer rock introduceerde in haar muziek.
Voor haar cover van Every Grain Of Sand verzamelde producer Daniel Lanois bovendien een ware sterrencast aan muzikanten. Lanois zelf en Steve Earl, die gitaar speelden op de track, hadden dan al elk een stevige reputatie opgebouwd als singer/ songwriter. Organist Malcolm Burn en bassist Tony Hall werkten regelmatig samen met Lanois, onder meer voor Dylans album Oh Mercy uit 1989. Tenslotte had Lanois ook drummer Larry Mullen Jr., die hij kende via zijn productiewerk voor U2, uitgenodigd voor de sessies.
|
Antony & The Johnsons - Knockin' On Heaven's Door
Dylan schreef Knockin' On Heaven's Door voor de soundtrack van Pat Garrett & Billy The Kid, de film uit 1973 waar hij zelf in mee speelde. Antony Hegarty coverde het voor de soundtrack van I'm Not There: "Keven Barker and I did it slow and minor. I had started singing it by myself when I was in Australia at the end of the tour in January 2006. Rob Moose was teaching me guitar and we bought a book of Dylan songs to learn, but then one day I guess I was just feeling really exhausted and deathly because I just started singing that song over and over, and I did it that night at the show."
|
Wendy Bucklew - Buckets Of Rain
Buckets Of Rain is een relatief onbekende song uit Blood On The Tracks, Dylans emotionele break-upelpee uit januari 1975. Wendy Bucklew, een singer/songwriter uit Atlanta, nam er een fragiele akoestische cover van op, die voor het eerst verscheen op The Times They Are A-Changin': A Tribute To Bob Dylan, Vol 1 uit 1992. Later belandde het nog als live bonus track op haar vierde studio album, After You (2002), en op May Your Song Always Be Sung: The Songs Of Bob Dylan, Volume 3 (2003). Tegenwoordig is Bucklew niet meer professioneel bezig met muziek.
|
Zita Swoon - You're A Big Girl Now
Stef Kamil Carlens, frontman van Zita Swoon, is een van de vele Belgische muzikanten die Dylan bewonderen. Dat bewees hij met Gates Of Eden, een tribute show met enkel Dylan-songs.
Stef Kamil Carlens, frontman van Zita Swoon, is een van de vele Belgische muzikanten die Dylan bewonderen. Dat bewees hij met Gates Of Eden, een tribute show met enkel Dylan-songs.
"Waarom Dylan? Ik speel al jaren zijn nummers, zoals zoveel muzikanten. Ik hou van zijn teksten, van de sfeer in die muziek. Veel van zijn nummers zijn vaag of mysterieus genoeg zodat ze zich makkelijk laten interpreteren door iemand anders. Er blijft altijd iets ongrijpbaars aan." Carlens slaagde er ooit in om via promotor Paul Ambach enkele CD's van Zita Swoon, met onder ander een cover van You're A Big Girl Now, aan Dylan te geven maar hij heeft er nadien nooit meer iets van gehoord.
|
Adele - Make You Feel My Love
Adele Atkins maakte kennis met Dylans Make You Feel My Love dankzij haar manager Jonathan Dickins, die de song voor haar speelde. Ze coverde het nummer voor haar succesvolle debuutplaat 19. Tien maanden na de release van het album in januari 2008 werd het de vijfde en laatste single van de plaat. De populariteit van het nummer steeg echter spectaculair in 2010 en 2011 dankzij Britse televisieprogramma's zoals The X Factor en Britain's Got Talent, waar het meerdere keren werd gezongen.
Adele Atkins maakte kennis met Dylans Make You Feel My Love dankzij haar manager Jonathan Dickins, die de song voor haar speelde. Ze coverde het nummer voor haar succesvolle debuutplaat 19. Tien maanden na de release van het album in januari 2008 werd het de vijfde en laatste single van de plaat. De populariteit van het nummer steeg echter spectaculair in 2010 en 2011 dankzij Britse televisieprogramma's zoals The X Factor en Britain's Got Talent, waar het meerdere keren werd gezongen.
Adele zei onlangs dat ze dacht dat ze Dylan gered heeft met haar opname: "It's his second favourite version, after his own. Someone told me the other day thay I killed Bob Dylan with Make You Feel My Love. I actually think I've saved him. He's going to get about one million pound out of that song. He's going to get a big pay cheque at the end of the year. I reckon with the amount it's been played on the radio it's worth a lot to him. Maybe he'll buy me a watch or something."
|
Bonus tracks
Naast deze twintig covers zijn er nog eervolle vermeldingen voor een aantal artiesten. Cher maakte haar solodebuut met All I Really Want To Do terwijl de Byrds op hetzelfde moment dezelfde song als hun tweede single uitbrachten. De Britse beatgroep Manfred Mann scoorde hits met onder andere If You Gotta Go, Go Now, Just Like A Woman en Mighty Quinn, een cover van een nummer van de Basement Tapes dat oorspronkelijk Quinn The Eskimo (Mighty Quinn) heette. En dan zijn er nog twee Belgische artiesten die vermeld moeten worden. Bart Peeters vertaalde een van Dylans meest poppy nummers, I Want You uit Blonde On Blonde, als Ik Wil Je (Nooit Meer Kwijt), dat verscheen op zijn succesvolle CD Slimmer Dan De Zanger uit 2006. En groot Bob Dylan-fan Jan De Smet van De Nieuwe Snaar schreef met In De Hemel Is Er Geen Dylan (Daarom Draaien We Hem Hier) een van de mooiste lofbetuigingen aan zijn held in het Nederlands.
Tenslotte schreef Dylan een resem klassiekers waarvan maar weinig artiesten er in geslaagd zijn om het origineel te verbeteren. Zo zijn daar Subterranean Homesick Blues, met de legendarische videoclip, Like A Rolling Stone, dat door muziekmagazine Rolling Stone werd gekozen tot beste song allertijden, I Shall Be Released, dat Dylan aan The Band gaf voor hun debuutalbum Music From Big Pink, Hurricane, dat de wereld op de hoogte bracht van de ten onrechte veroordeelde bokser Rubin Carter, en Blind Willie McTell, een outtake van Infidels met Mark Knopfler op de twaalfsnarige gitaar.