Clement Peerens Explosition
Hij vertelde zijn verhalen over de bekende rocksterren die hij persoonlijk kende al jarenlang aan iedereen die bijschoof aan den toog maar Clement Peerens werd pas echt bekend bij het grote publiek toen hij als eminent maar eveneens sympathiek popkenner uit Antwerpen werd uitgenodigd in het radioprogramma Het Leugenpaleis (1988 - 1998, met Bart Peeters en Hugo Matthysen). Zo werd hij voor bepaalde minderheden al snel een gezaghebbende autoriteit, dankzij de fijne balans tussen vettige roddels en weldoordachte toogtheorieën die zijn voordrachten hadden.
In 1994 vindt Peerens het tijd om te laten zien dat hij het eigenlijk toch beter kan dan al die bleters. Het Leugenpaleis is namelijk voor het zoveelste jaar op rij door de (overigens uitermate intelligente) Humo-lezers verkozen tot winnaar in de categorie ‘beste radioprogramma nationaal’. Als uithangbord van het programma wordt Clement gesmeekt om de prijs in ontvangst te komen nemen, teneinde meer dan tweehonderd man in de zaal te krijgen. De muziekwetenschapper stemt niet enkel toe, hij schrijft ook nog eens op een week tijd vijf instant klassiekers en verzamelt een gelegenheidsgroepke bijeen om ze live te brengen tijdens de uitreiking van de medailles op Humo’s Pop Poll. Met Peerens op vocals en gitaar, ‘Black Magic’ Sylvain Aertbeliën op basgitaar en ‘Vettige’ Swa De Bock op drums ontstaat zo de legendarische Clement Peerens Explosition. Die avond in Brussel had Sylvain overigens ook zijn zus Daisy meegebracht, die niet alleen verdacht blank was maar ook loos ging met haar stem en op een Gibson Flying V.
Datzelfde jaar bewijst Clement zijn gelijk door met Dikke Lu een wereldwijde monsterhit te scoren in Vlaanderen. De platenfirma ruikt geld en dwingt CPeX, zoals de band al snel wordt genoemd, de studio in te trekken.
Het resultaat is Den Dikke Lu, een EP (jaja, toen bestond dat nog) met vijf nummers op een eenzaam niveau. Recensenten zien een rode lijn doorheen de meeste nummers, kernachtig samen te vatten als ‘wijven’: wijven die de hele nacht aanpappen met andere gasten (Dikke Lu), wijven met kuren (Loeten), wijven die altijd wel iets hebben (’t Is Altijd Iets Met Die Wijven), wijven die uw jeugd kapotmaken (Asbak) of wijven die gewoon ambeteren (Maar Niet Met Mij).
|
Of het dankzij of ondanks die EP is, zullen we wellicht nooit weten, maar die zomer is de band ook een van de hoofdacts op Marktrock in Leuven. Het Belang van Limburg bericht dat Peerens & co “voor het kortste en bij het publiek meest gesmaakte optreden van de dag” zorgen. Meer optredens volgen snel en worden al eens afgerond met “computergestuurde zeppelins, een kleine knipoog naar CPeX’ grote voorbeeld Led Zeppelin”.
In de lente van 1995 bestormt single Foorwijf de Vlaamse Ultratop, toen nog een echt instituut. Willens nillens is dat waarschijnlijk (naast de briljante tekst, het meesterlijke muzikantschap en het knappe arrangement van het nummer uiteraard) voor een stuk te danken aan de Vereniging van Foorkramers, die niet kunnen lachen met Clements ode aan hun vrouwen en dreigen met een proces wegens smaad, dat er uiteindelijk nooit komt. Hadden ze geluisterd naar hun Antwerpse leden, dan hadden ze natuurlijk direct gesnopen dat ‘foorwijf’ dialect is voor “een arrogante, pretentieuze en snobistische vrouw” en dus helemaal niet verwijst naar vrouwen die hun kost verdienen door het uitbuiten van een kermisattractie. Desgevraagd legde Clement uit: “Lelijk Foorwijf, dat moet je metaforisch opvatten. Dat gaat niet letterlijk over een lelijk foorwijf, maar wel over mentaliteit en over Weltanschauung, zoals bij mensen wiens wereld niet groter is dan die van de laatste Flair.”
In het zog van de succesvolle single verschijnt opnieuw een EP, dit keer met de na ongetwijfeld talloze brainstormsessies in Peerens’ stamkroeg gekozen titel Foorwijf! (met uitroepteken dus). De invloed van het café komt trouwens ook terug in nummers zoals Pinokkio (over een collega-tooghanger die het ene straffe verhaal na het andere opdisselt) en Als Ik Er Ene Geef (over een gierige maat). Op Beats Of Love, “written deur Patrick Marina Nebel”, mag Daisy Aertbeliën haar strot nog eens optrekken en met Jezus WWD! komt voor het eerst Clements zware drugsverleden (cannabis, in dit geval) muzikaal aan bod.
|
In 1999 scoort CPeX opnieuw een megahit met Vindegij Mijn Gat. De quasi-gelijknamige full-CD blijft tot de dag van vandaag het creatieve hoogtepunt van de band en een mijlpaal in de Vlaamse rockgeschiedenis. Naast de volledige twee vorige EP’s (met uitzondering van Jezus! WWD, waarschijnlijk door de expliciete verwijzingen naar drugs in het nummer) en Vinde Gij Mijn Gat staan er nog drie nieuwe klassieke hits op.
|
Met Boecht Van Dunaldy, “zowel tekstueel als muzikaal de perfecte vertaling van het katergevoel”, vat Peerens volgens velen samen “waar CPeX ideologisch en artistiek voor staat”. Zagen is een nummer over vrouwelijk onbegrip terwijl Filiaal Van De Hal mannen probeert te waarschuwen voor het dreigende gevaar van shopping centers.
Paan, ik lig hier te creveren van de paan
Paan, in elken uithoek van men braan
Paan, ik lig pecies onder nen traan
Paan, ik voel mij als een mixomateus konaan
Zouwet een hersenbloeding of nen tumor kunne zaan?
Nieje het is de schuld van aawe waan
Het was boecht van dunaldy
Van diejen boecht uit een kartonne dwoos
‘k Wier zelfs nie loecht van ouwen boecht
En mijn paan is aandelwoos
(Boecht Van Dunaldy, 1999)
In 2000 verschijnt De Wraak Van Moeder Fazant Op Gescheiden Vrouwen Met Een Rotsmoel, bestaande uit vijf nieuwe nummers: Moeder (waarin Clement telefonisch zijn ma gelukkige verjaardag wenst omdat hij geen tijd heeft om langs te komen in haren home), Wraak! (over vrouwen en andere zondagsrijders), Gescheiden Vrouwen (nog een waarschuwing voor de mannen), Fazant (over een psychedelische ervaring na het eten van champions en dus een vervolg op het omstreden Jezus! WWD) en Rotsmoel (over riooljournalistiek).
|
Na deze serie van overwinningen, successen en triomfen wordt het elk jaar een beetje stiller rond CPeX. In 2003 volgt nog een optreden op Humo’s Pop Poll, om het pensioen van Guy Mortier te vieren (want dat was wel een feestje waard). In 2006 start dan een duister genootschap, dat zich de Fanclub Swa De Bock noemt, een online petitie, met deze veelzeggende begeleidende tekst: “Wij zijn het beu om die bietekwieten van Zornik en die strandjanetten van Arid te moeten aanschouwen op menig zomerfestival. Wij krijgen het schijt van al die losers die dankzij Idool of een andere debiele muziekwedstrijd de Vlaamse podia mogen bevuilen. [...] Daarom deze oproep! Stuur jullie vrouwen naar het filiaal van de hel in Wijnegem, haal een fles wijn van Dunaldy in huis, componeer opnieuw enkele wereldhits en begin er terug aan! Vlaanderen wil de Clement Peerens Explosition terug op het podium! Sincerely.”
Maar Clement reageert afhoudend: “Voor je het weet, starten mensen petities om The Dinky Toys of Soulsister tot een reünie te dwingen. Er zijn grenzen, natuurlijk.” En hij wil al helemaal niet gaan toeren als een nostalgische revival-act: “Het zal nooit meer 1998 worden en ge zult nooit meer ongestraft bier kunnen kappen, want ge hebt nu kindjes van één en drie jaar.”
Maar in 2008 doen dan toch plots de geruchten over een comeback de ronde. Intimi die liever anoniem blijven, vertellen de roddelpers dat de grootste rockster van Antwerpen en omstreken (nee Barman, gij nie) platzak is: “Alles is verbrast, hij heeft geen nagel meer om aan zijn gat te krabben.” Een bron uit de entourage noemt de mogelijke tournee alvast “de grootste sell-out in the history of rock ‘n’ roll”. Peerens zelf ontkent en wijst later in de richting van Sanomabaas Aimé Van Hecke: “Ze hebben Aimé naar mij gestuurd om er eens over te praten. Na twee minuten ben ik door de knieën gegaan. Ik heb gezegd: “t Is goed, als ge nu vertrekt’.”
Uiteindelijk kondigt CPeX na een succesvol optreden op Humo’s Pop Poll een comebacktournee aan na nooit (of te veel) afscheid genomen te hebben. Jammerlijk afwezig is de heer Swa De Bock: “Onze drummer, onze vorige drummer moet ik eigenlijk zeggen, is spijtig genoeg verhinderd. De Bock Swa zit namelijk in de jail in Thailand. Hij is na het concert in het Sportpaleis in maart op vakantie gegaan naar Phuket en we hebben sindsdien niks meer van hem gehoord, tot een week of drie geleden. Toen kreeg zijn bejaarde moeder een postkaart, en daar stond op ‘Lieve moeder. Ik zit hier in den bak in Thailand te wachten op mijn proces. Ik denk dat ik door ’t oranje ben gereden, want voor de rest kan ik mij eigenlijk geen misstappen herinneren’. Maar no worries: Dave is een absoluut toptalent. Die gast heeft al ongelooflijke dingen gedaan bij Antwerpse groepen als Black Space, Warfare With Satan en The Untamed Peamels. En ofcourse: de beroemde neger/bassist Aertbeliën Sylvain zal in meer dan volle glorie aanwezig zijn!”
De Dave in kwestie blijkt niemand minder dan de legendarische Dave ‘The Beast From Hell’ Depeuter te zijn. Met hem blikken Clement en Sylvain vijf nieuwe nummers in, die samen met een selectie uit de vorige platen uitgebracht worden als het meer dan toepasselijk getitelde Masterworks: Alles Van CPeX, een CD die verkocht wordt bij Humo en zo driedubbel goud haalt. Ondertussenblijven de wijven Clement maar ambeteren, door de afstandsbediening in te palmen (Geft Da Kaske Na Is Hier!), door in zijn herinneringen rond te blijven hangen (Smeerkeis) en door de top van de H&M stinkend rijk te maken (Leve De Clement Zijn Wijf!).
|
The Architect is een opname van een song van de obscure Antwerpse band dEUS die bewijst dat covers wel degelijk het origineel kunnen overstijgen en voor het eerst mag ook Sylvain een nummer zingen, There Is Only One Sylvain! (oorspronkelijk geschreven door een zekere Hammerstein en Rodgers).
De nieuwe bezetting van CPeX (Sylvain: “Awel, ik heb de Clement opgebeld om het nummer van Adolf Hitler te vragen - ik had gehoord dat dat een van de beste bezetters was. Maar Clement heeft me uitgelachen.”) lijkt zich meer te concentreren op het live work, met uitverkochte tournees door heel Vlaanderen, en minder op de studio. De reden mag duidelijk zijn: "We’re on tour now, and we play for a lot of peoples, but especially for the wives. Never for mens. It’s no problem. Understands it, you?”
Toch verschijnt er af en toe nog een nummer, zoals Zegt Dat Nie Waar Is (De Wêreld Is Toch Klein), dat gratis te downloaden was op de website van Humo, en Nen Onnozeleir Komt Nooit Alleen, de titeltrack van de Belgische film Frits & Freddy. Clement over dat laatste kunstwerk: “Om eerlijk te zijn, ik had deze track nog in mijn schuif liggen. Ze hebben mij een jaar geleden gevraagd om een strijdlied te maken voor de N-VA, en dan heb ik dit gemaakt. Het originele werk was dus getiteld Nen Onnozeleir Komt Nooit Alleen, Bart & Siegfried, maar dat bekte toch niet zo goed. Ik heb dat nu gerecycleerd voor Frits & Freddy.”
Ook Boerinnenbinnendoen was een tijd lang gratis te downloaden van Humo's Wild Site: “Als men zich geroepen voelt om een boerin binnen te doen, dan is het aan te raden om de juiste methode te volgen, anders komt daar alleen maar een hoop gesukkel van. In onze song wordt die methode, die quasi onfeilbaar is, kort maar duidelijk uitgelegd.”
Deze funksong is de voorloper van Olraait!, de nieuwe plaat die in april 2011 te koop is bij het weekblad Humo, net zoals voorganger Masterworks. In een interview zei Clement dat hij bezig was aan rockopera’s, “een vijftiental in totaal, waarvan er een achttal compleet zijn”. De langere nummers “met een operatic feel” op deze vijfde van de Explosition, in feite de eerste volwaardige CPeX plaat, zijn daar de neerslag van.
|
Zo krijgt Clement het in Ik Kwam Den Duvel Tegen opnieuw aan de stok met de Satan, dit keer om middernacht voor een frituur: “En zoals te verwachten was, zegt de Satan ‘Ge moogt mij vragen wat ge wilt, als ge mij in ruil uw ziel geeft’. De Faust-situatie eigenlijk. Bij wijze van illustratie zei hij erbij ‘Bijvoorbeeld ne Porsche, Saartje Vandendriessche, beiden, een villa in Brasschaat, een eigen TV-show’. De Satan is namelijk weinig geïnspireerd. Wie zou er nu in godsnaam met ne Porsche willen rondrijden? Daar moet ge al ne serieuzen John voor zijn. Soit, na enig getwijfel zei ik ‘Give me a woman da never zaagt!’ De Satan werd razend kwaad: ‘Ik kan ik u geen dingen leveren die niet bestaan’.”
In Edge Gij Da Na Express Gedaan maakt Clement zich druk over zijn vrouw: “Clement Peerens kan erg veel aan en is de meest verdraagzame mens die ge kunt tegenkomen, maar er zijn zaken die niet kunnen. Bijvoorbeeld, een propere handdoek in de badkamer: ik zeg niet dat vrouwen dat verplicht moeten doen, maar als vrouwen die taak op zich nemen, dan moeten ze dat wel consequent doen en niet zeggen van ‘Nee sjoe, ik doe dat niet’. Ofwel loopt het uit de hand, ofwel zijn daar oplossingen voor: personeel of iemand die dat dan regelt.”
In Gekookte Patatten ventileert Clement zijn frustraties over een ander onderwerp: “Dat is vooral gericht tegen het hedendaags gedoe van koks op tv. Ik kan me er meer bepaald dik in maken dat ge in een restaurant geen normale gekookte patatten meer kunt krijgen. Dan volgt er een heel tafereel in een restaurant. De garçon heeft dan toch toegegeven. Al was dat wel toen ik zei ‘Ik heb nog nooit een garçon geslagen, maar voor alles is nen eerste keer’. Het moment wanneer de garçon mij dan toch mijn patatten brengt, vormt het prachtige einde van de rockopera. Dan vallen de violen in.”
En ook op Sympathieke Mensen heeft Clement het niet helemaal begrepen: “Luistert, sympathieke mensen zijn een kwaal die men niet genoeg kan bestrijden. Een mens wordt dagelijks gebombardeerd met vragen als ‘oe ist?’ en ‘sava?’ en ‘alles goe?’. Vragen van sukkels die daar totaal geen zaken mee hebben! Is het niet veelbetekenend dat zulke stommiteiten nérgens voorkomen in de heilige boeken van de wereldgodsdiensten? Er is niet één passage te vinden waar iemand zegt ‘Daar sè! Jezus sè! Hoe is ‘t, maat?’ of ‘Ha, de Mohammed! Alles kits?’ of ‘Maar wie da we daar hebben! Den Boeddha begot! En? Alles oké in ‘t nirvana?’. Nee, de mensen konden toen nog respect opbrengen. Niemand probeerde tof en sympathiek te doen. Sindsdien is het bergaf gegaan met de beschaving. De hedendaagse sympathieke mens is als chocolattemousse: opgeklopt, meer lucht dan inhoud, zeemzoeterig, flauw en verpakt in het plastieken potteke van de oppervlakkigheid. Het is een poëtische samenvatting van mijn boodschap aan de wereld. Ik vind sympathieke mensen onsympathiek. Verstaat u?”
Naast Sympathieke Mensen wordt er ook gesakkerd op Vuile Hypocrieten, de schakeltechniek van de vrouwen (Ambrayage) en vrouwen die altijd maar Bloemen verwachten van hunne vent. Clement schreef Brief Uit De Thaise Jail op basis van de brieven die hij kreeg van Swa De Bock. Ook Zegt Dat Ni Waar Is en Boerinnebinnendoen vonden een plaatsje op de CD. De twee bonustracks zijn Frits En Freddy en Sexy Robot, een new wavenummer uit 1980 van Geigerteller feat. Clement Peerens.
De plaat heet trouwens niet Olraait! omdat Clement geen Engels kan: “Het is een afkorting. O.L.R.A.A.I.T. betekent: Onwaarschijnlijk Lomp Rottig Analfabeet Armzalig Imbeciel Tutterfrutbrein, en dat slaat op mensen die stomme vragen stellen, zoals gij, hahaha. We mogen al eens lachen, hè! Maar nu efkes serieus: Olraait! was de strijdkreet waarmee de Germaanse oppergod Odin naar een bijgebouwtje van het Walhalla trok, samen met een aantal stevige maar goed afgetrainde Walküren, om zich na een gewonnen veldslag opnieuw in het strijdgewoel te storten, maar deze keer een strijdgewoel waarin het niet erg is als ge al eens vanonder ligt. Het is een titel die perfect dekt, zal ik maar zeggen, wat zich na afloop van de opnames heeft voorgedaan.”
Hoewel CPeX vaak oude en nieuwe nummers samen uitbracht, is er geen enkele CD waar alles op staat - zelfs niet op Masterworks: Alles Van CPeX. Op deze pagina heb ik daarom alle nummers nog eens chronologisch bijeengezet.
De informatie voor deze biografie heb ik gevonden op Wikipedia en in een artikel dat verscheen in De Morgen. Let wel op, Wikipedia presenteert een idiote theorie als de absolute waarheid: Clement zou een alter ego zijn van schrijver Hugo Matthysen, Sylvian zou gespeeld worden door zanger/muzikant Ronny Mosuse, Vettige Swa door zanger en TV-figuur Bart Peeters en Dave door Novastar-gitarist Aram van Ballaert. Achter Sylvains zus Daisy zou zelfs K's Choice-zangeres Sarah Bettens schuil gaan! Deze compleet van de pot gerukte verzinsels zijn uiteraard nooit bevestigd door de groepsleden. Clement reageert krachtig in dit interview: "Dat zijn gore leugens natuurlijk, van domme en kwaadwillige mensen die niet in staat zijn om - als ze met klasse worden geconfronteerd - bijzondere eigen gedachten te uiten en te zeggen: 'Dit is kunst'."
De teksten van CPeX zijn in zowel origineel dialect als in vertaling te raadplegen op www.aentwaarps.be. De bovenste foto van Clement werd genomen door Joost Vanderdeelen.
© Wouter Adriaensen, 2010
uitgezonderd liedtekst © Hugo Matthysen